Onlayn ictimai-siyasi qəzet
Ermənistan “qanlı revanş”a hazırlaşır və “eşşəkarısı yuvası”na çevrilir
Ermənistanda revanş planları gündəmdən çıxarılmayıb – bunu bir neçə gün öncə Ermənistan parlamentinin spikeri Alen Simonyan bir daha təsdiqlədi. O, İrəvanda Avropa parlament üzvləri ilə görüş zamanı göz yaşları içində şikayətlənərək, guya “Dağlıq Qarabağda beynəlxalq humanitar hüquq məğlub olub”, “etnik təmizləmə”, “Azərbaycan təcavüzü”, “erməni abidələrinə qarşı vandalizm” barədə ştampları səsləndirib və bütün bunların qarşısını almaq üçün beynəlxalq qurumların reaksiyasının yetərli olmadığından gileylənib.
Əslində, Ermənistan parlamentinin spikerinə xatırlatmaq lazımdır ki, aqressor məhz onun ölkəsi olub. Azərbaycan isə beynəlxalq səviyyədə tanınmış sərhədləri daxilində öz ərazi bütövlüyünü bərpa edib və bu, heç bir halda təcavüz hesab oluna bilməz. Dağlıq Qarabağda humanitar hüquq isə hələ 90-cı illərdə, Azərbaycan torpaqlarının işğalı və azərbaycanlılara qarşı etnik təmizləmə həyata keçirilərkən, o cümlədən Xocalı soyqırımı zamanı pozulub. Bu səbəbdən də Qarabağda ermənilərə qarşı heç bir “etnik təmizləmə” olmayıb – çünki onlara əvvəlcədən Azərbaycan vətəndaşlığı və bütün vətəndaş hüquqları təklif olunub. Onların əksəriyyəti isə məhz Azərbaycanın qanuni suverenliyi bərpa olunmuş ərazilərdə yaşamaq istəmədiklərinə görə oranı tərk ediblər. Üstəlik, çoxları 90-cı illərdə törətdikləri cinayətlərə görə məsuliyyətə cəlb olunmaqdan qorxurdu.
Məsələ burasındadır ki, əgər Qarabağda həqiqətən “ermənilərin etnik təmizlənməsi” və ya “erməni abidələrinin məhv edilməsi” baş versəydi, o zaman Alen Simonyanın göz yaşları və hay-küylü bəyanatları sual doğurmazdı. Lakin o, feykləri tirajlamaqla məşğuldur. Bunun da tək bir məqsədi var – münaqişəni “işlək vəziyyətdə” saxlamaq və revanş üçün məqam gözləmək.
Əlbəttə, Ermənistanın yaxın gələcəkdə hərbi meydanda uğur qazanmaq şansı yoxdur. Üstəlik, Azərbaycan hərbi sahədə mövqelərini gücləndirməkdə davam edir. Lakin çoxsaylı əlamətlər göstərir ki, Ermənistanda revanşın əsas alətinə terror çevrilə bilər.
Terror, xüsusən də XX əsrin ikinci yarısından etibarən, açıq müharibəni uduzmuş tərəflər üçün bir növ “müharibə əvəzedicisi” kimi qəbul olunurdu. Məsələn, Fələstin məsələsi bu baxımdan klassik nümunədir. Üstəlik, məlumdur ki, 70-ci illərdə bir çox erməni terrorçuları döyüş təcrübəsini məhz fələstinli dəstələrdə qazanıblar. İndi isə müharibəni tamamilə və heç bir revanş şansı olmadan uduzan tərəf Ermənistandır və bu ölkənin terrorçuluq ənənələri hələ XIX əsrə qədər gedib çıxır.
Ən vacibi isə odur ki, Ermənistan bu gün klassik “eşşəkarısı yuvası”nı xatırladan terrorçular məskəninə çevrilib.
Hələ 80-ci illərin sonlarında, SSRİ mövcud olduğu dövrdə, Ermənistana Avropada terror aktları törətmiş və hətta uzunmüddətli həbs cəzalarına məhkum olunmuş erməni terrorçuları köç etməyə başlamışdılar. 1993-cü ildə zərərsizləşdirilmiş Monte Melkonyan onlardan yalnız biridir. Bəzi məlumatlara görə, peşəkar döyüşçülərin Ermənistana köçü artıq 1987-ci ildən – Qarabağda separatçı üsyanın açıq şəkildə başlamasından əvvəl gerçəkləşirdi.
Fransanın beynəlxalq radiosu RFI-nin saytında erməni terrorçu Jilber Minasyan barədə məqaləyə rast gəlmək olar.
1984-cü il avqustun 2-də o, poçt xidməti maşınına silahlı basqında iştirak etməkdə ittiham olunaraq həbs edilib. Oğurlanmış pulların ASALA-nın maliyyələşdirilməsinə sərf olunması planlaşdırılırdı. Lakin Minasyan saxta alibi sayəsində azadlığa çıxıb. Həmin alibini Monte Melkonyan düzəltmişdi. Lakin 1987-ci ildə bu alibi ifşa olunanda və Minasyanın ömürlük həbsə məhkum olunmaq təhlükəsi yarandıqda, o, Livan vasitəsilə Ermənistana qaçdı. Birinci Qarabağ müharibəsi zamanı “polkovnik Levon Minasyan” adı ilə tanındı və hələ də “qarşısında hamının hərbi nizamda durduğunu” fəxrlə danışır.
Sonradan Minasyan Fransaya qayıtdı, lakin belə şəxslərin Ermənistanda nə qədər qaldığı açıq sualdır. Xüsusilə də, bu ölkədə “Erkrpa”, “VOMA” kimi terrorçu qruplaşmaların fəaliyyət göstərdiyini nəzərə alsaq. Üstəlik, “VOMA” təşkilatının sosial şəbəkələrdə Monte Melkonyanın “Qarabağda müharibə biz qalib gələnə qədər davam edəcək. Müharibə yalnız bizim qələbəmizlə bitə bilər və başqa variant yoxdur” sitatı ilə portretini paylaşması təsadüfi deyil.
Ən təhlükəlisi isə budur ki, terrorçuların bu “eşşəkarısı yuvası” strateji cəhətdən həssas bir bölgədə – mühüm nəqliyyat-kommunikasiya xətlərinin yaxınlığında yerləşir. Üstəlik, Ermənistan rəhbərliyinin xarici qüvvələrin əlində alətə çevrilməyə hazır olduğu da artıq sübut olunub.
Buna görə də, İrəvan rəhbərliyinə real variantları xatırlatmaq lazımdır. Ermənistan 44 günlük müharibədən sonra Azərbaycana qarşı terror müharibəsinə başlamağa cəhd edib. Xocavənd meşələrində “Zinvor” qruplaşmasının fəaliyyəti, azad olunmuş bölgələrdə tikinti yollarına erməni diversantları tərəfindən minaların basdırılması buna bariz nümunədir. Azərbaycanın 19-20 sentyabr 2023-cü ildə həyata keçirdiyi lokal antiterror tədbirləri də məhz bu terror aktlarına cavab idi.
İndi isə əgər Ermənistan ərazisindən Azərbaycana qarşı terror müharibəsi başlamaq cəhdləri olarsa, Bakı da buna müvafiq cavab verəcək. Üstəlik, beynəlxalq təcrübədə transsərhəd antiterror əməliyyatlarının kifayət qədər nümunələri mövcuddur – ABŞ və müttəfiqlərinin Əfqanıstanda keçirdiyi əməliyyatlar, Türkiyənin Suriya və İraqdakı antiterror tədbirləri buna misaldır.
Ona görə də, odla oynamayın, cənablar.
Nurani,
Minval.az
Məqalənin orijinalı burada: https://minval.az/news/124449604
Musavat.com
ƏLAQƏLİ XƏBƏRLƏR
XƏBƏR LENTİ
28 Fevral 2025
ŞƏRHLƏRŞƏRH YAZ