Onlayn ictimai-siyasi qəzet
Elm və təhsil nazirinə qarğış etmək əvəzinə...
ilk yayınlanma: 17:55
Yeni təhsil ili ənənəvi problemlərlə gəlir; bəs niyə şagirdlər məktəbə qayıtmaq istəmirlər?
Gələn həftə yeni tədris ilinin başladığını göstərən sentyabr ayıdır. “Yeni tədris ili” və ya qısası “məktəb başlayır” deyirik, amma bu, quruluşuna görə sadə cümlədir, əslində isə şagirdlər, valideynlər və müəllimlərlə birlikdə milyonları düşündürən, narahat edən prosesin başlanmasıdır.
Sovet dövründə şagirdlər daha qayğısız idi, valideynlər isə yalnız dəftər-qələm, bir də məktəb paltarlarının yenilənməsi zəhmətini çəkirdilər. İndi şagird təkcə çantasında ağır yük aparmır, üstəlik, onu elə problemlər gözləyir ki, yeni dərs ilinin başlamasını istəmirlər. Bu təkcə yaydan ayrılmaq istəməmək cığallığı deyil, bu, məktəbdə onu gözləyən problemlərin psixoloji gərginliyindən doğur. Sovet təhsil sistemində şağird-valideyn ortaqlığı yalnız müəllimlərin giley-güzarı olanda ortaya çıxardı. Bu uzaqlıq yaxşı deyildi, amma indi şagird valideyn “birliyi” o qədər sıxdır ki, azyaşlı məktəbli müəllimələri ilə bağlı bağışlayın, hətta ən intim(məsələn, müəllimə niyə ərindən ayrılıb) təfərrüatları belə bilir.
Məktəb təəssüf ki, daha nümunəvi yer deyil. Ona görə ölkədə nümunəvi məktəb dedikdə ad çəkmək o qədər də asan deyil. Bəzi məktəblərin “reklamı” var, amma orada da şagirdlər və valideynlər eyni problemləri yaşayırlar.
Bir il ərzində ölkədə 65 məktəb bağlanıb. Ötən il elm və təhsil naziri ölkədə 4400 məktəbin təxminən 1500-də şagird sayının 100-dən az olduğunu və bu səbəbdən rasionallaşmaya (sadə dildə, ixtisara, bağlanmağa) ehtiyac olduğunu demişdi. Məktəb sayının çox olması keyfiyyətli təhsil demək deyil, amma bağlaması da sadəcə, iqtisadi hadisə deyil. Məktəblərin bağlanması büdcəyə nə qazandıracaq demək çətindir. Amma həm təhsilə, həm də cəmiyyətə ziyanlı prosesdir.
Başqa bir problem məktəblə şagird arasında olan “üçüncü qüvvə”- repetitorluqdur. Yuxarı siniflərdə şağirdlərin məktəbləri niyə dəyişdiklərinin səbəbini zənnimcə, bilməyən yoxdur. Olur ki, şağirdin məktəbdə problemləri yaranır - ya sinif uşaqları ilə, ya da müəllimlərlə. Bu məktəbi dəyişmək üçün ciddi səbəbdir. Amma indi buraxılış siniflərində məktəbi daha çox o səbəbdən dəyişirlər ki, məktəbə az-az gəlməkləri üçün razılıq verən rəhbərlik olsun ki, həmin şağird də hazırlıqlara getsin. Ona görə nə qədər qəribə səslənsə də, şağirdləri məktəbə qaytarmaq lazımdır.
Müəllimlərlə bağlı problemlər bəllidir. Onların imtahana çəkilməsinə narazılıq edənlər çox oldu, amma bu çox vacib mərhələ idi, nazir Əmrullayev bəzilərinin qarğışına tuş gəldi, amma cəmiyyət üçün xeyirli və alqışlanası iş gördü. Bu imtahanlarda üzə çıxan acı gerçəklər oldu. Mendeleyev cədvəlini bilməyən kimya müəllimi, fənnindən “2” alan riyaziyyat müəllimi... Ən çox heyrət etdiyim Üzeyir Hacıbəylinin hələ də yaşadığını deyən musiqi müəlliməsi oldu. Şağirdləri məktəbə təhsil almaq üçün qaytaran müəllimlər lazımdır. Bu problemin həlli deyil, yenə övladlarını əlavə hazırlıqlara yazdıranlar olacaq. Amma indiki vəziyyət elədir ki, sanki məktəb attestat almaq üçün lazımdır, əsas təhsil kənardadır. Absurd kimi səslənir, amma bu da bir acı gerçəkdir.
Builki qəbul imtahanları ilə bağlı təhlillər üçün hələ erkəndir, amma belə anlaşılır ki, yüksək bal yığanlar yenə də “məktəbdənkənar” hazırlaşanlardır. Bəlkə də indi qəbul imtahanları çətindir, məktəbdən əlavə dəstəyə ehtiyac olur. Amma Azərbaycanda əlavə dəstək funksiyasını təəssüf ki, indi məktəb oynayır.
Saytaların birində oxudum ki, Təhsildə Keyfiyyət Təminatı Agentliyinin rəhbəri xaricdə təhsil alanları nəzərdə tutaraq “özünə hörmət edən universitet imtahansız tələbə qəbul etmir” deyib. Ekspertlərdən biri onu “ritorikasının kobudluğuna, məmur etikasına uyğun gəlmədiyinə görə” tənqid edib. Azərbaycanda verilən attestatların əsl dəyəri nədir, bunu demək çətindir. Amma bu yanaşmaya “Azərbaycan təhsilində keyfiyyət və məktəblərin verdiyi attestata gerçək qiymətləndirmə” prizmasından baxmaq da olar.
Yeni dərs ili ərəfəsi daha bir mühüm hadisə də var, onu bugünlərdə təhsil sahəsindən məlumatlı tanışlardan biri deyib. Onun dediyinə görə, son illər ilk dəfə bəzi məktəblərdə rus sektoruna “nedobor” var. Nə dərəcədə səhih məlumat kimi dəyərləndirmək olar, bunun rəsmi statistikası hələ yoxdur. Ötən ilin dekabrında AZAL təyyarəsinin vurulmasından sonra iki ölkə arasında yaranmış və hələ də davam edən gərginliyin rus sektoruna da təsiri təəccüblü deyil. Yəni Bakıdakı rus sektorunun “vurulması” Putinin siyasətini dəstəkləyərək hər gün Bakıya rusca dil uzadanların birbaşa “xidmətidir”, Azərbaycan dövləti bu siyasəti aparmayıb, aparmır da... Düzdür, rus dilini öyrənib-öyrənməməklə, hətta məktəblərdə rus sektorlarını birdəfəlik bağlamaqla bağlı müzakirələr zaman-zaman olub, son hadisələrdən sonra da yenidən gündəmə gəlmişdi. Bu müzakirələrdə tərəflər arasında həm də ciddi bölünmə olur. Bir tərəf “rusbaş”lar kimi damğalanır, o biri tərəf isə geridəqalmış “danabaşlılar” kimi...Belə görünür ki, cəmiyyət özü bu müzakirələrə qiymətini verir, nəticə çıxarır.
Sonda. Azərbaycan məktəblərində təkcə sadaladığım problemlər deyil, ən əsası vətəndaş yetişdirmək problemi var. Bu problemlər aradan qalxmadan hansı dildə təhsil almasından asılı olmayaraq, nə yaxşı vətəndaşlar, nə də gələcəkdə keyfiyyətli kadrlar olacaq...
Nazim SABİROĞLU 
XƏBƏR LENTİ
31 Avqust 2025
ŞƏRHLƏRŞƏRH YAZ